Elektroakoestische componist Chrysakis bespeelt op Palimpsesto een instrumentarium van vibrafoon, marimba, het binnenwerk van een piano, prepared piano en live elektronica. De vibrafoon staat daarbij centraal, met metalig tinkelende geluiden, die veelal in contrast worden gebracht met de warmere, diepere tonen van de marimba (bespeeld door Chrysakis maar vooral percussionist Villegas). Tussen die hoge en diepe polen in hangen de vaak meer afgemeten klanken van de prepared piano. Als Chrysakis de prepared piano bespeelt, zorgt Mayne voor de metalige klanken van de vibrafoon.
Gedrieën scheppen en onderzoeken zij ingetogen een auditieve ruimte, met subtiele verschillen in aanslag, resonanties, wegstervende geluiden, aangevuld met spaarzame percussie, drums, gestreken geluiden, soms een stem, soms een zacht aanhoudende toon. Het geheel klinkt rustig, intuïtief inderdaad kwamen de negen tracks improviserend tot stand – en abstract. Af en toe versnelt het trio iets, halverwege de cd, in Checkmate en Opiophobia, neigen zij naar een melodie en repetitieve patronen, maar al snel keren zij terug in abstractie. Een mooie cd, die echter na verloop van tijd wel heel onthecht zou klinken, als er niet af en toe dat wat snerpender metaalgekras weerklonk.