Een blik op de discografie van Philip Jeck leert ons dat de Brit uiterst productief blijft (en dat we nog een aantal platen missen van de man). Philip Jeck is een turntablist. Zijn voornaamste instrumenten zijn de Dansetteplatenspeler (een type platenspeler waarmee je niet alleen platen op 33, 45 en 78 toeren, maar ook 16 toeren kan afspelen) een Casio-keyboard en een minidiscrecorder. Anders dan bijvoorbeeld Christian Marclay of Janek Schaefer is Jeck nooit op zoek geweest naar het experiment, maar schreef de man vooral filmische scores en muziek voor dansvoorstellingen (op zich niet vreemd, de man heeft een klassieke dansopleiding). Net om die reden maakte hij enkele jaren terug een nieuwe soundscore bij de Russische filmklassieker Pantserkruiser Potemkin. Sand is de registratie van enkele liveconcerten die Jeck in Nederland en Engeland speelde en die hij achteraf in zijn woonplaats Liverpool verder bewerkte. Wie grasduint door het oeuvre van Jeck, merkt op dat de man nog steeds in volle evolutie is. Sand is in vergelijking met vroeger werk als Stoke en 7 veel sterker ingekleurd en rijker aan textuur. Het is de subtiele uitwerking van zijn nummers, die Sand echt uitzonderlijk maakt. Liefhebbers van het genre kunnen we ook The Sinking of the Titanic (1969-) van Gavin Bryars, Philip Jeck en Alter Ego aanraden. Ook hier horen we Jeck op het toppunt van zijn kunnen.