Louter uit nieuwsgierigheid hebben we de backcatalogus van Terry Riley eens omgeploegd. Met amper zeven releases in onze platenkast zijn we een bescheiden liefhebber van de man zijn werk. De officiële lijst minstens even belangrijk is de officieuze versie klokt af op meer dan veertig releases. Uit het grote oeuvre van Riley is deze The Last Camel In Paris om verschillende redenen een sterke aanrader. Niet alleen zat Riley – die we hier ietwat eerbiedig en te beperkt omschrijven als een experimentele pianist/organist toen in zijn meest creatieve periode. Hij was op dat moment ook volop op zoek naar nieuwe instrumenten en mogelijkheden om zijn instrumentarium op een andere manier te bespelen. Ter voorbereiding van zijn concert in Parijs spendeerde Riley enkele weken in Berlijn met zijn technicus Chester Woods. Woods had een stokoude computer omgebouwd en Riley zelf had een draagbare Yamaha Yc-45D op tour meegenomen. De combinatie van beide toestellen bood Riley de mogelijkheid om loops op te nemen en met verschillende stereocombinaties te werken. De nieuwe technieken die Riley hier voor het eerst gebruikte en zijn uitmuntende speelstijl – niet minimaal, meer eerder frivool en erg breedvoerig – zorgen ervoor dat The Last Camel terecht gezien kan worden als een belangrijke mijlpaal in de man zijn carrière.