Commodor is een Zwitsers trio dat niets heeft te maken met de gelijknamige computer, maar debuteert met een cd die laveert tussen postrock, mathrock en noiserock. Distile bracht ons recent het onnavolgbare Planets van de gelijknamige band, en ook met Adriano Perlini, Tim Robert-Charrue en Christophe Henchoz, allen uit Genève, levert het label een heel goed album af. Waar de band de in deze genres gebruikelijke instrumenten gebruikt (bas, drums, gitaar) en die aanvult met hier en daar wat oubollige synthesizergeluiden, klinkt Commodor toch nergens als de zoveelste kopie van Dazzling Killmen of Cheer Accident, al zijn er duidelijke verwijzingen naar beide bands. De drie Zwitsers gooien ons echter een portie eigenzinnige kronkels toe en hebben voldoende meesterschap in huis om acht vette nummers bij elkaar te spelen die Driving Out Of Focus ver boven de middelmaat doen uitstijgen. Melodieus en brutaal tegelijk genieten we met volle teugen van volwassen rockers als Don Starsky, Everlasting Swamps Of Sorrow en Drifting Figures. Commodor is een mooie aanwinst voor het noiserockgenre, een band die probeert aan het keurslijf te ontsnappen en daar bij momenten ook wonderwel in slaagt.