Is er nog een bestaansrecht voor gitaarbandjes? Is de formule van melodie, refrein, melodie niet al compleet uitgemolken? Voor uw recensente lijkt het er soms wel op, als we de zoveelste bloedeloze en ideeënloze riedels te horen krijgen. Op gitaren raggen is allang niet meer revolutionair. Het Engelse trio The Wave Pictures probeert niet origineel te klinken en verbergt de invloeden niet. Drie daarvan, Herman Dune, Hefner en vooral de Violent Femmes kunnen (konden) ooit op instemming van mij rekenen, dus het valt met The Wave Pictures alleszins mee. Hun muziek is niet al te gelikt, al moet die sporadische heavy gitaarsolo er echt uit; ik kan me volledig vinden in het beleid van The Falls Mark E. Smith die wel eens muzikanten uit zijn groep heeft gedonderd wegens egotripperij op de zes snaartjes. The Wave Pictures toerden ooit met Herman Düne en Jeffrey Lewis en de humor van laatstgenoemde lijkt The Wave Pictures beïnvloed te hebben. Vooruit dan maar, de gitaartjes van The Wave Pictures mogen blijven.