Met Three Times Dead presenteert het Zwitserse Everest Records ons een van de onwaarschijnlijkste samenwerkingsverbanden van de jongste tijd. Vanwege een gezamenlijke en toevallige aanwezigheid van Hemlock Smith en Les Poissons Autistes op een compilatiealbum van een tijdschrift, groeide wederzijds respect en belangstelling. Singer-songwriter Hemlock Smith (een pseudoniem van Michael Frei) raakte zodanig gefascineerd door de inventieve soundscapes van het duo Les Poissons Autistes (Stéphany Babey en Philippe Simon), dat hij aanstuurde op een samenwerkingsproject. Een bijzonder goed idee, want de muzikale prestaties van het drietal zijn origineel én ijzersterk. De kunstmuziek van Three Times Dead kunnen we gemakkelijkheidshalve nog het best omschrijven als avant-garde pop, qua sfeer niet zo ver weg liggend van het beste werk van Tuxedomoon. Kale, maar sfeervolle klanktapijten vormen het decor waarop Hemlock Smith als een gedegenereerde cabaretier zijn donkere teksten mag zingen, daarbij spaarzaam begeleid door een piano, melancholische trompetklanken en een handvol sfeergeluiden. Sommige nummers, zoals The Flat Hands, bevatten dreigende, spartaanse synthesizers (John Carpenter is niet ver weg op zon ogenblik) of gewoonweg drones, opgebouwd uit gelaagde samples. De langspeler overstijgt door de koppeling van experimentele klanken met donkere cabaretinvloeden talloze genregrenzen en gaat op geen enkel moment leentjebuur spelen bij andere groepen. Bijzonder knap werk van drie getalenteerde musici die wars van de waan van de dag trendsettende luisterliedjes maken.