Andi Kissenbeck, een Duitse pianoleraar, vindt naast zijn dagtaak ook nog de tijd om op een Hammond B3-orgel te spelen. Voor zijn Club Boogaloo project verzamelde hij een groep getalenteerde muzikanten rond zich zo vinden we onder andere Torsten Goods op gitaar, Lutz Häfner op sax, Andrej Lobanov op trompet en drummer Jean-Paul Höchstädter terug op de bezettingslijst. Ondanks dat Kissenbeck de groep leidt, werkt hij zich op de plaat nergens in de schijnwerpers en zijn de Hammondsolos haast tot een minimum herleid, in die mate zelfs dat het totaalgeluid van de groep meer raakpunten met een traditionele big band heeft. Aan de individuele kwaliteiten van de uitvoerders moet niet worden getwijfeld; het is eerder het groepsgeluid dat wat tegenvalt. Kissenbeck houdt zijn kwintet in een ijzeren greep en lijkt de elf nummers te spelen met de stiptheid van een Duitse stationschef die liefst zo min mogelijk afwijkt van wat het spoorboekje hem voorschrijft. Iedereen krijgt netjes evenveel tijd gedurende de solos; de luisteraar die vuurwerk en spontane interacties verwacht toch een essentieel onderdeel van groovy jazz blijft op zijn honger zitten. Het is dan ook niet minder dan merkwaardig hoe platentitels zoals Hammonds Delight een heel andere indruk kunnen wekken. Niet dat de langspeler écht slecht is, maar de volgende keer hadden we graag minder steriliteit en meer Freude am Spielen verwacht.