Heeft dub nog een toekomst? Anno 2005 was het een vraag die kon tellen. Het ~Scapelabel lag op apegapen en Lee Perry was al lang zijn vervaldatum voorbij. Vier jaar later is de vraag niet aan de orde. De erfenis van Basic Channel wordt gerecycleerd en de opmars van de dubstep lijkt niet te stoppen. De samenwerking tussen Burnt Friedman en Jaki Liebezeit als dub catalogeren, is niet alleen wel erg kort door de bocht fietsen; het is ook het duo oneer aandoen. Daarvoor is hun nieuwste plaat Secret Rhythms 3 te breed, te divers, maar is het helaas ook een beetje een kabbelend plaatje geworden zonder al te veel glans. Edoch, Liebezeit en Friedman mogen dan volbloed muzikanten zijn die hun instrumentarium beheersen, hun hart ligt bij de dub. De echo in Wirklich Version of onze favoriet Gegenwart hebben hun wortels in de dub. Secret Rhythms 3 is geen slechte plaat, maar mist vooral wat kracht om langer dan vier luisterbeurten mee te gaan. Dan liever Peaks And Troughs van Mikkel Metal. De Deen Mikkel Meldgaard debuteerde meer dan tien jaar geleden met enkele drum ‘n bass maxis, experimenteerde met microhouse, maar maakte vooral naam met zijn minimale dubtechno die hij op Echochord uitbracht. De kracht van Peaks And Troughs ligt vooral in het feit dat Mikkel zijn muzikale bronnen (Basic Channel, Rhythm & Sound (Paul St. Hilaire heeft een prominente rol op de plaat) op een inventieve wijze weet te gebruiken. Peaks And Troughs is dub zoals het hoort te zijn: eindeloos, verslavend en bedwelmend. Innemend.