Stonerrock is een genre waarin vernieuwing nauwelijks nog mogelijk is. En toch blijven er massa’s bands opduiken die het genre beoefenen. Ze slagen er niet allemaal in om even memorabele songs neer te poten, maar allemaal doen ze hun uiterste best om ongecompliceerd te rocken. Zo ook het uit Waregem, België afkomstige Mogul. En net omdat de jonge band, die al drie keer de Stubru Demopoll (al is dat uiteraard geen referentie voor kwaliteit) mee naar huis mocht nemen, uit onze contreien komt, krijgen ze toch enige aandacht in ons blad. Want achterover vallen van hun debuutcd doen we niet. Niet dat het vijftal geen degelijke stoner produceert. De zang valt mee, de riffs grooven en het woestijnzand kruipt overal waar mogelijk. Maar eigenlijk hebben we al meer dan voldoende bands die klinken als Kyuss of bekendere volgers Unida en Hermano. En dan mogen ze nog zo hun best doen, het lukt niet. De nummers zijn behoorlijk, maar net niet goed genoeg om meer dan achtergrondmuziek op te leveren. We slagen er maar niet in om onze aandacht bij deze plaat te houden, hoe graag we het ook zouden willen. Nu en dan genieten we van een fragment van een nummer dat verrast, maar over de hele lijn blijven we behoorlijk neutraal. Het rockt, het is stoner en het komt uit Waregem. That’s it.