Stilte speelt op deze dubbel-cd van Kenneth Kirschner een even belangrijke rol als geluid. Korte drones zwellen aan en sterven weg, afgewisseld met volkomen stiltes. Van tijd tot tijd verandert de toonhoogte en de vibratie. Bij de volgende track horen we wederom korte drones die aanzwellen en wegsterven en afwisselen met stiltes, maar het geluid is hoger en intenser. De seconden van stilte zijn even betekenisvol als de momenten met geluid, alsof de stiltes mede het geluid vormen en betekenis verlenen. Zoals architectuur staat in een leegte, en het samenspel ruimte vormgeeft. Ook op de tweede cd, geheel ingeruimd voor een enkel stuk van zo’n zeventig minuten, wordt steeds de relatie tussen geluid en stilte onderzocht. Bijvoorbeeld met een haast tastende pianomelodie, afgewisseld door stiltes die aanvankelijk niet volkomen zijn, maar gevuld met een ruis. Het is de feitelijke ‘stilte’ van ons dagelijks leven. Kirschner heeft de ruis toegevoegd door eenvoudig de muziek, met de digitale stiltes, opnieuw op te nemen via een goedkope microfoon. Op een andere punt in het stuk wordt stilte aanwezig gemaakt door bijvoorbeeld het wegsterven van de klanken of brute afbreking van het ingetogen pianospel. Bijna twee-en-een-half uur ‘filamenten’ en ‘leegten’ is een mooie en bijzondere toevoeging aan het drones- en geluidslandschap.