Eigenlijk behoeft een figuur zoals Bill Laswell nog nauwelijks een introductie. Als producer was hij in het begin van de jaren 1980 verantwoordelijk voor heel wat schitterende (op elektronica gebaseerde) rap alsook voor Herbie Hancocks schitterende doorbraak bij het grote publiek. Ook met zijn eigen groepen Praxis en Material behaalde hij in het begin van de jaren 1990 eclatante artistieke successen. De werklust van de Amerikaanse bassist kent ook de laatste jaren evenmin een dipje. Op Lodge presenteert hij een samenwerking met Fanu (verantwoordelijk voor de breaks en loops), Nils Petter Molvaer (trompet), Bernie Worrell (toetsen) en Graham Haynes. Vanaf de eerste noten valt meteen op dat dit een typische productie is: hectische, haast chaotische ritmes geven de donkere fusion, compleet met de kenmerkende, diepe bassen gedurende acht lange nummers een waanzinnige fundering. De kenmerkende sound van Laswell zit in elke druppel van dit gloeiende brouwsel fans mogen meteen beginnen te likkebaarden. De enige negatieve opmerking die we kunnen geven, is dat Laswell een beetje ter plaatse trappelt en geen nieuwe ideeën uitprobeert: echte verrassingen blijven uit op Lodge. Desalniettemin zal iedereen die met dit minpuntje kan leven, heel veel plezier beleven aan deze cd.