Geïnspireerde kleurenhallucinaties als in yellow shoes I get the blues vormen het hoofdbestanddeel van het tekstvel van The Vegetable Man. De bestemming was een Pink Floyd single, maar helaas veranderde auteur Syd Barrett tussen 1967 en 1968 zelf in een groente, en de rest is geschiedenis. Een historie die de Italiaan Dario Antonetti (O.V.N.I.) sinds 2002 springlevend wil houden via een schier eindeloos coverproject. Maar liefst vijf compilatie cds en een éénzijdige 10inch (met zestig tiensecondenversies) eren The Vegetable Man. Vanzelfsprekend wordt in eerste instantie de Italiaanse bodem uitgekamd en zowat elk ondergrondproject mag zijn versie ten gehore brengen. Zoals wel vaker in dit genre zitten er tussen een eindeloze lijst onbekenden enkele grapjassen met groepsnamen als My God Is A Fluorescent Frog of Destroy Beethoven, waardoor dit initiatief wat doet denken aan legendarische hommages (Madonna, Richard Strauss) uit de hometapescene. Gelukkig wordt ook een beroep gedaan op echte undergroundartiesten uit binnen en buitenland. We noteren onder andere Trespassers W, Der Bekannte Post-Industrielle Trompeter en Tasaday. Zowat alle genres zijn vertegenwoordigd, en we overwegen om deze set op onze playlist te zetten als we ooit naar het hart van de zon vliegen.