Hoes en platentitel zijn niet meteen van dien aard dat Skatebårds derde langspeler onmiddellijk de aandacht trekt. Dat is jammer, want op Cosmos perfectioneert Skatebård zijn concept: een unieke, Scandinavisch-koele mix van vroege house, Italo-discosfeerscheppingen en hier en daar wat retrogeluidjes uit de jaren 1980. Openingsnummer Vuelo vat de fusie van al die elementen goed samen: de merkwaardige combinatie van een vette, Italiaanse baslijn, een ijle melancholische melodie, een afgeschreven drumcomputer en samples van wegverkeer lijkt op papier niets, maar het is de verdienste van Bård Aasen Lødemel dat hij zijn muzikaliteit perfect tot uiting weet te brengen in dit keurslijf. Na beluistering van een paar nummers dringt het door dat de keuze om te verzaken aan de hipste klanken een slimme zet was en dat Skatebård met Cosmos inderdaad een heel eigen muzikaal idioom heeft gecreëerd. Hoogtepunten opsommen blijkt moeilijk, want vrijwel elke track heeft sterke verdiensten (hoewel het zwakke nummertje React 2 Rhythm wat teleurstelt); meer nog, het is tegennatuurlijk een hechte langspeler als deze te willen samenvatten in enkele sterke momenten. Liefhebbers van intelligente dansmuziek dienen niet verder te zoeken.