Laat het duidelijk zijn: Rusty Santos verdient een standbeeld voor zijn werk als producer van twee recente mijlpalen in de geschiedenis van de popmuziek: ‘Sung Tongs’ van Animal Collective en ‘Person Pitch’ van Panda Bear. Met ‘World I See’ doet hij zelf een gooi naar de meest geflipte, psychedelische popplaat van 2009. En, zoals voornoemde wapenfeiten duidelijk maken, kent de man de truken van de foor: tribale ritmes, onvoorspelbare wendingen, stoorzenders als tegenwicht bij al te veel lieflijkheid, rare stemmetjes en een overvloed aan maffe geluidslaagjes. En oh ja, naar goede Beach Boys-traditie vergeet hij niet het geheel tijdig te overgieten met een stevige portie delay en reverb. Eén cruciaal ingrediënt is hij echter vergeten: memorabele melodieën. Rusty Santos, de man die een standbeeld verdient, heeft een tamelijk geflipt plaatje gemaakt met hier en daar leuke momenten. Mag hij nu terug achter de knoppen bij de opnames van anderen gaan zitten?