Met de film Profession Reportervan Michelangelo Antonioni heeft deze cd niets te maken. Niet direct althans, al is de titel vast niet voor niets gekozen. Het meest dichtbij dat de twee elkaar naderen is in de locatie van Antonionis slotscène (Algerije) en de locatie van de field recordings van Warburton. Het zijn de geluidsopnamen die hij heeft gemaakt in Marokko die de ruggengraat van drie tracks vormen. De opnamen worden gecombineerd met fragmenten uit live-optredens in Frankrijk in 2001-2003. Niet dat je iets herkent dat doet denken aan concertregistraties, en zelfs het rijke instrumentarium (onder meer oboe, saxofoon, trompet, gitaar, viool, piano, percussie en elektronica) is soms alleen bij geconcentreerde beluistering herkenbaar. De field recordings zijn gemaakt op drie verschillende locaties en op drie verschillende tijdstippen. De ochtendopname laat vooral vogelgeluiden, een kraaiende haan, kraken en verre geluiden horen. Bij de middagopname wordt de natuur naar de achtergrond gedrongen door de aanwezigheid van de mens: een brommer, ander verkeer, bezigheden, stemmen. Hier treden ook de instrumenten meer naar voren, maar de geïmproviseerde muziek vormt met de omgevingsgeluiden een organisch geluidslandschap. In de avondopname keert de rust terug en worden de klanken van de instrumenten gemengd met geluiden van vogels, cicaden, water en zachte stemmen. Wie zichzelf de tijd gunt om drie kwartier werkelijk te luisteren, wordt meegenomen op een knappe auditieve reis. De beelden mag je zelf erbij creëren.