Scott Wino Weinrich is al vijfentwintig jaar actief in het ondergrondse heavy muziekwereldje. Met zijn eerste band Saint Vitus scoorde hij nooit echt bij een ruim publiek, maar die groep is wel heel invloedrijk gebleken op de ontwikkeling van stoner en doom. Daarna kwam The Obsessed, met alweer hetzelfde verhaal. Tijdens het bestaan van de band bleef erkenning uit, die er jaren later wel kwam. Zijn maatjes uit die band, Guy Pinhas en Greg Rogers, doken later op in het fenomenale Goatsnake. Het iets mindere Spirit Caravan volgde, maar mede door het overmatig drankgebruik van de bandleden werd ook dit geen succes. Wino kon er niet meer tegen en gooide de handdoek in de ring, om later dan toch met een nieuwe band te beginnen, The Hidden Hand. De platen van die band waren behoorlijk, maar potten breken deden ze niet. De vele navolgers van de bands van Wino lopen ondertussen – zoals steeds – met het grote geld weg: Monster Magnet, Spiritual Beggars of Electric Wizard volgen de door Wino uitgezette lijnen en hebben er wel succes mee. Dan maar eens proberen onder eigen naam, met twee gerenommeerde medestanders om zijn visie vorm te geven. Jean Paul Gaster (Clutch, The Balerton Group) op drums en Jon Blank (Rezin) op bas helpen Wino uit de nood. Punctuated Equilibrium is met hun hulp een degelijke doom/stonerplaat geworden waarop tien uitstekende tracks zijn verzameld. De heavy rock gaat er goed in, maar blijft, zoals zo dikwijls bij het werk van Wino, niet lang hangen. Misschien lukt het hem wel met het zijn volgende project: Shrinebuilder. Het debuut van die band (op Neurot), met behalve Wino ook Scott Kelly (Neurosis), Dale Crover (Melvins, Porn) en Al Cisneros (Om, Sleep), betekent misschien eindelijk ruimere appreciatie voor deze doorzetter. Alleen al voor zijn niet aflatende inzet verdient Scott Wino Weinrich ruimere erkenning.