Wie ooit de uit Chicago afkomstige multi-instrumentalist Andrew Bird aan het werk zag zal dat niet gauw vergeten. Wij zagen alleszins nog niet vaak iemand fluiten en viool spelen tegelijkertijd. Een trucje misschien, maar Adrew Bird zet het efficiënt in waardoor het meer dan dat is. Beide elementen zijn essentieel in de muziek van deze muzikant. Op deze plaat duiken ze dan ook weer op. En toch klinkt deze plaat anders dan de voorgangers. De muziek klinkt net iets speelser en misschien wel toegankelijker dan ooit. Daardoor verdwijnt ook soms het rafelige randje dat ons kon overtuigen op zijn vorige platen. Alhoewel, eigenlijk is dat detailkritiek. Van opener Oh No tot afsluiter On Ho! horen we veertien speelse songs vol onderhuidse geluidjes die het album lang genoeg boeiend kunnen houden. Een plaat die boeiender wordt elke keer dat we ze beluisteren. Niet toevallig zijn daarvoor ook de teksten verantwoordelijk. Teksten vol woordspelletjes. Net als je denkt dat je alles begrijpt, duikt daar weer een onbekend woord op dat je mag gaan opzoeken in het woordenboek. Voor snelle beslissers is het er ook nog het extraatje Useless Creatures. Een album met negen instrumentale nummers ontstaan tijdens de opnamesessies van ‘Noble Beast’.