Eras is de inofficiële opvolger van Spirit, het album waarmee dit Amerikaanse vijftal in 2006 internationaal hoge ogen gooide. Spirit werd initieel uitgebracht op het Spaanse Acuarela Discos, maar werd vorig jaar opgepikt en opnieuw wereldwijd gereleased door ATP Recordings waardoor de band zich sindsdien mag rekenen tot het prestigieuze huis dat ook Fuck Buttons, Bardo Pond, Alexander Tucker of Deerhoof huisvest. Eras is echter uitsluitend verkrijgbaar op vinyl, vandaar het etiket inofficieel. Een (ridicule) oplage van 425 exemplaren is uiteraard vragen om moeilijkheden want dat betekent dat de vraag het aanbod gegarandeerd vele malen overstijgt. Contractuele verplichtingen liggen hoogstwaarschijnlijk aan de basis van deze beslissing. Hoe dan ook, Eras is alles behalve een ondermaats tussendoortje in afwachting van het echte werk. Het album staat productioneel en compositorisch als een huis en moet in niets onderdoen voor Spirit. Apse wordt gemakshalve in de postrockhoek geduwd, al doet die omschrijving de band enigszins onrecht aan. De referenties zijn weliswaar begrijpelijk en tot op zekere hoogte ook terecht, maar met Eras neemt Apse (uitgebreid tot zestal) met ferme tred nog meer afstand van het genre. Experiment met geluid en atmosfeer staan voorop en meer dan ooit zoekt de band aansluiting bij muzikale dwarsliggers als Faust, Liars en in mindere mate Nurse With Wound. Het songgehalte werd gevoelig naar de achtergrond geduwd zodat er meer ruimte vrij gekomen is voor leegte. Dat dwingt de luisteraar tot een aanzienlijke inspanning, maar hermetisch en onverteerbaar wordt het nooit. Het is en blijft namelijk Apse, de band van het meesterwerk Spirit.