Ethan Rose uit Portland, Oregon is toe aan zijn derde album, na ‘’Ceiling Songs’ en ‘Spinning Pieces’ voor Locust Music. Daarnaast maakt hij steevast geluidsinstallaties, werkt met verwante zielen samen en schrijft hij muziek voor soundtracks, waarvan zijn medewerking aan ‘Paranoid Park’ van Gus Van Sant het bekendst is. Geobsedeerd door geluid als de man is, zeker als het wordt geproduceerd door een vintage instrument, koos hij voor ‘Oaks’ een oud Wurlitzer theaterorgel uit, dat vroeger in Portland dienst deed als begeleidingsinstrument bij stille films en later verhuisde naar het Oaks Park Roller Rink, waar het nog steeds staat. Hij hielp het instrument herstellen en kon uiteraard niet nalaten om ermee aan de slag te gaan en de mogelijkheden ervan tot in detail te onderzoeken. Zijn exploratietocht resulteert in acht warme, oorstrelende ambient aandoende stukken, die nauwgezet de oude klanken omvormen tot een hedendaags, minimalistisch aandoend klankenweefsel. Dromerig en frivool tegelijk ligt ‘Oaks’ in de lijn van het werk van Fennesz en Oren Ambarchi, waarvoor Ethan Rose niet moet onderdoen. Symbiosis Orchestra werd in 2005 opgericht door de Italiaanse geluidskunstenaar Andrea Gabriele (Pirandèlo, Mou, Lips!) voor een festival in Pescara, maar ze heeft sindsdien haar project gaande gehouden en treedt er nu en dan mee op. ‘Live Journeys’ is daar de fysieke neerslag van, een cd waarop diverse opnames van concerten werden gebundeld. Op het podium treedt Symbiosis Orchestra aan als trio, kwartet of kwintet in een voortdurend wisselende bezetting. Het doel is om elektronische en akoestische muziek met elkaar te verenigen, een symbiose van computergebaseerde en natuurlijke processen, een samengaan van improvisatie en compositie, melodie en textuur, beeld en geluid. Dat beeld ontbreekt hier uiteraard, maar de ongelooflijke variatie tussen de stukken en deelnemers doet ons al snel dat gebrek vergeten. Hier en daar klinkt de plaat als behoorlijk gehoorvriendelijke techno, gemengd met de aan Dagmar Krause refererende zang. Tussen de medewerkers vinden we ondermeer Robin Rimbaud (Scanner), Geoff Warren, Mario Masullo en Iris Garrelfs. Experimentele ambient gaat hand in hand met elektronica en improv en leidt tot een uitermate geslaagd debuut. Genieten en wegdromen is de boodschap. De laatste van de drie nieuwe releases van het fijne Baskaru-label is de vreemdste van het stel. De beide uiterst actieve geluidskunstenaars creëerden elk één nieuw nummer, dat ook door de ander werd bewerkt. Lopez opent de release, English herwerkt het stuk, presenteert een eigen nieuw nummer, waarna Lopez zijn herwerking in zijn typische ingetogen stijl bewerkt. We moesten onze volumeknop een ferme ruk naar rechts geven om nog enigszins hoorbare klanken op te vangen. Onze oren zijn dan ook niet meer wat ze ooit geweest zijn. Verrassend aan deze release is dat de vier tracks samen 1 geheel lijken te vormen. Zo horen we heel wat vogel- en insectengeluiden afkomstig uit het oerwoud. Vooral die insecten lijken de rode draad te vormen doorheen deze in elkaar gepuzzelde excursie. ‘HB’ zweeft tussen mysterie en mystificatie, tussen verontrustend en verrassend mooi. Of toch de stukken die onze oren nog horen.