Twee platen die al een poos geleden verschenen op Ultra Eczema, maar die we alsnog graag onder uw aandacht brengen. Twee Belgen, twee solissten, twee platen die wegens behoorlijk introspectief een beetje buitenbeentjes in de Ultra Eczema-catalogus zijn ook, maar daar houdt elke vergelijking op. Edmond De Deyster is een groot raadsel. De man stierf in 1999 zonder ook maar één noot muziek publiek te hebben gemaakt. Via een gunstige wind kwam zijn gigantische tape-archief, boordevol bizarre experimenten met analoge synthesizers, terecht bij Dennis Tyfus. Die besloot prompt een reeks aan De Deyster te wijden. En op basis van deze ‘Selectie 02’ kunnen we de man niet dankbaar genoeg zijn: zes zacht piepende, knorrende en nu en dan zoemende tracks, die nu eens doelbewust gecomponeerd, dan weer louter geïmproviseerd lijken. De ene luisterbeurt worden we hierdoor getroost, de volgende kruipen we de gordijnen in van de schrik. Er is bijzonder weinig geweten over Edmond De Deyster, maar voor Selectie 03 belooft Tyfus interviews met nabestaanden die wat opheldering zouden moeten brengen over de man. Voorlopig weten we slechts dat de man een collectie tapes heeft nagelaten met vaak psychedelische keyboardexploten. Eric Thielemans is een Belgisch percussionist met roots in de jazz, maar zonder oogkleppen. Zo is hij één van de drijvende krachten achter Mâäks Spirit, improviseerde hij aan de zijde van Tim Vanhamel als Coca Cola Met God, en toverde hij het toch al niet weinig misselijkmakende We Are The World samen met Sickboy om tot een breakcoretrack die zelfs de meest stabiele geest zou doen twijfelen aan de zin van het bestaan. Op A Snare Is A Bell trekt Thielemans één plaatkant en één compositie lang alle registers open. Zij die hun drumsolos graag hersenloos en met veel extra cymbalen horen, gaan bedrogen uitkomen. Wie daarentegen openstaat voor een meditatieve, maar ademafsnijdende trip, gaat zijn horizonten hier nog geen klein beetje mee kunnen verruimen. Hoera voor Ultra Eczema!