This Morn Omina heeft twee gezichten. Het eerste vertoeft graag op feestjes waar goa en progressieve trance wordt gedraaid; de tweede opteert voor de diepte waar beats eerder zeldzaam zijn en soundscapes het verhaal moeten vertellen. Inferno ressorteert onder die laatste categorie en illustreert overduidelijk waar het werkelijke talent van Mika Goedrijk is gesitueerd. Dansen is op Inferno niet aan de orde, luisteren en ontdekken is de boodschap. De drie lange stukken zijn verhalend en voldoende catchy en melodieus om te blijven boeien. Een klein mirakel dus in een genre waar zowat alles eerder gedaan is. (www.hegira.be)
Tegen de gebruikelijke verwachtingen in kunnen we ook bijzonder mild zijn over Inspiration van The [Law-Rah] Collective. Voor deze gelegenheid rekruteerde Bauke Van Der Wal een oude vriend, Martijn Pieck, zodat we (opnieuw) kunnen spreken van een collectief. Of het aan de aanwezigheid van de laatste ligt, is niet duidelijk (laat staan relevant), maar we zijn enorm gecharmeerd door de met IDM-melodieën doorspekte ambient. Waar het op eerder werk niet altijd ten volle wilde lukken, is ditmaal de inspiratie vertaald in subliminale drones die afwisselend melancholisch en licht verontrustend zijn. Puik album en daarvoor hoeven ze op het prachtig geïllustreerde hoesje Psychic TV niet te citeren! (www.darkambient.net)
Nog meer aangename verrassingen (op Spectre) met het tweede album van Hysteresis. Will + Representation heeft met verstilde ambient geen uitstaans, maar verder is geen enkel ander genre veilig voor dit duo. Metalriffs, breakbeats, dub, ragga, reggae, trip hop, industrial, et cetera: het wordt allemaal geïntegreerd in de synthetische sound van Hysteresis. Op Broken bijvoorbeeld gaan de twee in zee met de al lang opgedoekte Antwerpse hardcoreband Rubbish Heap en neigt het resultaat naar het heftigste van Atari Teenage Riot. Benzorphine brengt ons dan weer terug naar de hoogdagen van On-U Sound, terwijl in Breaking Point de geest van Muslimgauze en The Prodigy haasje-over spelen. Noise en power electronics laten geen spaander heel van de mokerslag Hersenreiniging. En die botsing van stijlen houdt hiermee niet op. In vergelijking met hun debuut is de chaos ditmaal duidelijker onder controle en hoeft het duo zich geenszins te schamen voor de referenties waarmee het label schermt, namelijk The Prodigy en Fear Factory. Dit vlakke land heeft er een nieuwe, uitermate opwindende sensatie bij. Nu maar hopen dat haar burgers, zoals gewoonlijk, niet de andere kant opkijken.