Faust bestaat ditmaal uit oerleden Werner Zappi Diermaier (drums) en Jean-Hervé Péron (bas en stem), aangevuld met Amaury Cambuzat van het Franse Ulan Bator (gitaar, stem en keyboards). Dat is goed om weten want sinds de reïncarnatie van medio jaren 1990 bestaan er zelfs twee (gelijknamige) bands die de nalatenschap van deze legendarische Krautrockband claimen. Het ene kamp met Hans-Joachim Irmler, het andere met Diermaier en Péron. Daar lijkt echter niemand echt aanstoot aan te nemen en met Cest Com Com Compliqué is dit Krautrockinstituut hoe dan ook toe aan zijn negende album. Repetitieve gitaardrones trappen met Kundalini Tremelos het album ijzersterk af en illustreren treffend waar de Finnen van Circle onder meer hun Krautmosterd haalden. Accroché A Tes Lèvres is Savage Republic anno vandaag indien die ooit een Franse bui hadden gekend. Het keelgezang dat het korte, toepasselijke getitelde Stimmen siert, roept associaties op met een Blixa Bargeld van Einstürzende Neubauten op retraite in Tibet. Recente namen dus om maar te illustreren dat Faust zowat overal zijn sporen heeft nagelaten. Nadien wordt het speelser (of noem het gerust avant-gardistischer) en nemen improvisatie en experiment steeds uitdrukkerlijker de overhand. Dadaïstische (Franstalige) teksten en (flauwe) woordspelletjes signeren ook nu weer de semantische kant van Faust. Cest Com Com Compliqué herbergt daardoor tegelijkertijd het sterkste én zwakste van deze unieke band, namelijk beklijvende trance versus overdreven en ongefocust kunstzinnig gezwets. Is dat niet precies wat hen zo onderscheidend maakt?