Na anderhalve minuut Japanse introductie wat moeten we daarmee? begint de vreemde klankenwereld van Jana Windersen te ruisen. De registratie van een optreden in Tokyo is gebaseerd op veldopnames in Groenland, IJsland en Noorwegen, maar afgezien van geluiden als krakend hout en golven hoor je weinig herkenbaars. De Noorse geluidsartieste heeft een ruim deel van de opnamen dan ook onder de ijzige zeespiegel gemaakt en deze klinken alles behalve lieflijk. Ruisende geluiden, gekraak, geschuur en diepe en zware drones. Je ziet de brekende gletchers en de kille donkere rotsen onder zee voor je. Het is een traag, duister geluidslandschap dat de indrukwekkende kracht van de natuur bijna voelbaar maakt. Zeldzaam mooi, waardoor de 28 minuten van deze registratie eigenlijk te kort zijn. Maar het schijnt dat Touch in de loop van dit jaar meer van Windersen gaat uitbrengen.