‘Brash & Vulgar’, het tweede album van Inflagranti. Het disco-inferno dat tussen Basel en New York loert en zwalkt. Alex Goor en Sasha Crnobrnja hebben voor elkaar gekregen wat maar weinig disco-electro-clash-hoepla-artiesten voor elkaar krijgen: de essentie van disco vangen. En die essentie luistert naar de naam melancholie. Goor en Crnobrnja stompen in de beste punktraditie, maar geven de luisteraar de kans om erachter te komen waar de itentie van de track vandaan komt. De tracks op ‘Brash & Vulgar’ zijn juist helemaal niet vulgair, maar trekken elegant als een pauwenveer over je gezicht. Soms gaat het iets te snel op het album en wil het duo te veel in te korte tijd, maar juist op die momenten komt de kracht van het album naar voren. De melodien en zanglijnen vinden elkaar altijd in harmonie. Op dit album probeert de bas niet voor de synth te kruipen en blijft het tempo altijd ondergeschikt aan de intentie. Dit is disco in zijn volste geduld. Zoals een nacht die geen ochtend zal hebben.