Vijf jaar terug was het debuut van Brusselaar Jérôme Deuson een plaat die ten kantore op high rotation werd gespeeld. Elektronica bevond zich toen in een dal en zocht aansluiting met folk en akoestische instrumenten. Deuson begreep de kracht van de eenvoud en wist met ‘A Hundred Dry Trees’ een gloedvol debuut -op het Canadese Intr_Version- neer te zetten. Krachtig en integer, ruis en zalf, wierook en mirre. Deuson had ambities en startte met Stilll en Off twee labels op die zich nadrukkelijk in de wereld van de avant-garde bewegen. Zes luisterbeurten zijn we ver in ‘Infernal Heights For A Drama’ en heimwee naar zijn debuut is het overheersende gevoel. Deuson is zoekende, altijd geweest en net dat streelt de man. Alleen vinden we zijn kronkelig pad niet altijd even overtuigend en muzikaal boeiend. Op ‘Infernal Heights For A Drama’ twijfelt hij tussen shoegazing en stevige, maar ook voorspelbare, rocknummers. Het resultaat is een plaat zonder glans die stuurloos blijft haperen en hangen. Ik steek ze in het hoesje en berg ze in mijn archief op, ‘voor eeuwig’, denk ik erbij.