Keef Baker heeft een achtergrond (als bassist) in verschillende death metal bands en op de eerste helft van de dubbelcd Pen Fifteen steekt dat metalverleden opnieuw uitdrukkelijk de kop op, hetzij in minder extreme gedaantes. Openingsnummer Getting Older bijvoorbeeld lijkt zo te zijn weggelopen van een recente studiosessie van Jesu, terwijl Dead End vervolgens verraadt dat deze Brit ook niet doof is voor de ambient doom/dronemetal van pakweg Nadja. Gaandeweg grijpt hij echter stilistisch terug naar oudere releases -op n5MD, Ad Noiseam en Hymen- waarbij telkens een allegaartje aan elektronische stijlen tot een coherent geheel werd geweven. Op de resterende twaalf tracks van het tweede gedeelte zweert hij louter bij breakbeats, acid, IDM, dubstep, drum n bass en electro, ondubbelzinnige oprispingen uit een andere fase van zijn verleden toen hij nog zwoer bij onder meer Autechre en Aphex Twin. Omdat hij (helaas) niet de enige is die refereert naar deze twee trendsetters is de tweede cd dan ook stukken minder beklijvend. Hoe vernuftig ook, het is ondertussen al duizend keer eerder gedaan en daardoor overbodig. Eén enkele cd was bijgevolg ruimschoots voldoende geweest. En dan was het meteen ook een pareltje geweest. De tweede is niet meer dan een handige onderlegger voor bij de borrel.