De multi-instrumentalist, componist, dichter en kunstenaar Alan Sondheim leefde in de late jaren 1960 in een kunstenaarscommune in Providence, Rhode Island. Elke vorm van expressie werd blijmoedig tegemoet getreden en zo begon Sondheim ook aan een serie improvisaties met zijn communegenoten. De muziek was bedoeld als een soort ritueel, waarin de eenheid van de muzikanten en de luisteraars en wellicht de hele mensheid werd gevierd. De opnamen van Sondheim en zijn vrienden uit 1967 zijn verschenen op het ESP-label, dat destijds bijvoorbeeld ook ruimte gaf aan Albert Ayler. Hoewel in de freejazz uit die dagen spiritualiteit en improvisatie eveneens een grote rol speelden, lijkt Ritual All 7-70 allereerst te moeten worden beluisterd als een gezamenlijk gecreëerde spontane muziek. De opname, nu opnieuw uitgebracht, bestaat uit dertien korte en langere improvisaties, op één na eenvoudig genummerd van 770 tot en met 782. Er zijn geen of nauwelijks melodieën, of ze raken al snel weer vervormd. Interactie tussen de instrumentalisten is niet altijd herkenbaar. Ritmes op bas en percussie-instrumenten spelen een voorname rol, en voorts lijkt men vooral gefascineerd door telkens andere combinaties van de meest uiteenlopende instrumenten, zoals (onder andere) de saxofoon, clarinet, elektrische en Hawaiiaanse gitaren, hoorn en koto van Sondheim zelf, naast tabla, bongo, bas, xylofoon, trompet, drums en stem. Dat Ritual All 7-70 geen moeizame luisterbeurt wordt, is zeker te danken aan de compactheid van de stukken.