We waren anderhalve minuut onderweg in Vision Rites And Techniques Of Extascy toen we beseften dat we te maken hadden met een grand cru van een uitzonderlijk goed jaar. We hebben de plaat weggestopt, hebben onze koptelefoon uit de kast gehaald, onze agenda onderste bovengekeerd en vervolgens hebben we drie lange dagen gewacht op het juiste moment, tot de nacht viel en de schaduw van de maan over onze stad viel. Sommige zaken in het leven kloppen pas als tijd en plaats perfect in evenwicht zijn. Er zijn referenties die een mens niet ijdel dient te gebruiken, maar Substrata het pièce doeuvre van Geir Jenssen ofte Biosphere galmde net iets te vaak door ons hoofd om ze niet te gebruiken. Jezus, wat een plaat. Neem een maand vakantie, zet deze parel op endless repeat en je wordt een ander mens. Ga op zoek naar een psychiater en laat je ziel binnenstebuiten keren, vervellen, op de tonen van Bloodletting: The Vision Quest en wie weet komt alles nog goed. Ik twijfel, maar ik weet dat hoop en bronst krachtiger dan angst zijn. Let op de zinderende opbouw, de gelaagde structuur, de zwangere wolkenbrij, de donkere ambientscapes en blijf verbluft, alleen, achter. Ik beken ik ben een fan van het werk van Martin Kränzel en de pure, dwarse esthetiek van Plague Recordings. Het staat een objectieve kijk misschien wat in de weg, maar soms heeft de waarheid ook zijn rechten. Dit is met voorsprong de beste release van het label en een instant-klassieker voor het genre. Donkere wolken pakken zich samen, een Zuid-Amerikaans onweer kondigt zich aan, het oerwoud brult, schreeuwt. De soundtrack is geschreven.