PAK is een vreemd rocktrio dat toe is aan zijn tweede cd. Boegbeeld en instigator van het project is Ron Anderson, die u ook kunt kennen van The Molecules. Jesse Krakow is nog steeds de bassist, een man die ook werkt met Gary Lucas en actief is in diens Captain Beefheart-project FastnBulbous. Verder maakt Krakow ook deel uit van Time Of Orchids, ook zon band waarover de meningen erg verdeeld zijn. Intellectuele hoogdravende teringherrie of hemelse dwarsigheid zijn de aangeboden keuzes bij die band (wij neigen tot het eerste), en ook bij dit PAK is dit het geval. En daar doet nieuwe drummer Keith Abrams alleen maar nog een schepje bij. Anderson kiest voor over the top composities waarin de invloed van Frank Zappa en King Crimson uitermate prominent zijn. Acht nummers pronken samen in hun elitaire kwaadaardigheid op deze cd. Telkens we denken een bepaalde track eindelijk te snappen, doen ze nog wat extra moeilijk en zijn we weer volledig het noorden kwijt. Al is dat misschien net de bedoeling. Anderson krijgt op deze plaat nog de hulp van Carla Kihlstedt (Sleepy Time Gorilla Museum en ooit nog lid van The Molecules) op viool, Tim Byrnes (Friendly Bears) op trompet en twee saxofonisten (Stephen Gauci en Ross Bonadonna) die actief zijn in de Eric Mingus Band. Gezamenlijk doen ze hun best om PAK nog wat minder doorgrondbaar te maken. Elitaire muziek is dit, voor een kleine verzameling freaks die deze plaat het einde zullen vinden. Ons punkrockhart snapt er echter geen jota van.