Alweer zo’n tien jaar is de Canadees Aaron Funk bezig met het maken van ‘crazy shit’, zoals ik hem ooit zelf zijn muziek heb horen omschrijven aan een portier van Paradiso. Meestal brengt hij zijn muziek uit onder de naam Venetian Snares, maar ook gebruikt hij pseudoniemen als Last Step, waarmee hij een half jaar geleden met ‘1961’ zijn tweede album uitbracht. Daarop hoorden we meer een acid kant van Funk, minder dwingend en ‘maf’ als zijn gebruikelijke breakcoreplaten als Venetian Snares. Funk is echter voor geen muzikaal gat te vangen. Hij bracht reeds twee – fantastische – platen uit waarin hij de breakcoreritmes vermengde met klassieke muziek en samples van onder anderen Nina Simone. Ook was er een dubstep 10 inch met samples van Black Sabbath onder de naam Snares. Funk is een productieve muzikant; dit nieuwe album komt nog geen jaar na zij vorige, ‘Detrimentalist’. Op ‘Filth’ vermengt Funk een aantal van zijn eerder genoemde invloeden, al zijn de violen ditmaal afwezig. Maar ‘Filth’ bevat – naast de gebruikelijke breakcore – ook meer acid en techno. We horen dubstepbassen dwars door de woeste ritmes heen, en het zijn vooral die wat avontuurlijker nummers die ook dit nieuwe album weer zo de moeite waard maken. Zijn stijl is uit duizenden te herkennen, ook al slaat hij andere muzikale zijpaden in. Dit eigen geluid maakt Funk tot een van de vooruitstrevendste muzikanten van de laatste tien jaar, al blijft hij qua titels van nummers toch ook weer erg een puberaal jongetje: ‘Chainsaw Fellatio’, ‘Deep Dicking’, ‘Pussy Skull’. Ach, gut.