Het uit diverse hoeken van de wereld bestaande collectief Oresund Space Collective is toe aan zijn zoveelste album, dat zoals we van deze spacerockers gewend zijn, tjokvol instrumentale muziek staat. Zes nummers die samen net geen tachtig minuten duren, waarvan twee stuks die net geen twintig minuten aan het zweven slaan. Lang uitgesponnen kosmische Krautrock met hier en daar een glansrol voor het gitaarwerk vullen de wollige synthesizertapijten aan. Dat wollige is nu net het probleem met deze plaat. Het blijft allemaal maar duren, de ruimtereis is eindeloos, zonder veel variatie en de paddos kennen slechts één effect: wegzweven naar een ster, gefocust op het oneindige en het einddoel nooit bereikend. Good Planets Are Hard To Find is te vrijblijvend om te blijven boeien, maar wel knap gedaan, want puur op improvisatie gebaseerd. Prima muziek niettemin voor nachtelijke wandelingen waarbij het gros van de sterren achter het wolkendek blijft verscholen (www.oresundspacecollective.com). Het Spaanse trio Bëiruth maakt net zo goed instrumentale spacerock, maar is minder uitbundig dan voorgaand collectief. Ingehouden zweefpsychedelica die uitermate lekker doet wegdromen, is wat het trio in elkaar heeft geknutseld. Uiteraard wordt alles geïmproviseerd, met bas, gitaar, drums en vooral een scheepslading effecten. Groot verschil met de plaat van Oresund Space Collective is dat Bëiruth er wel in slaagt om de aandacht vast te houden. En dat komt vooral omdat de vier nummers samen een eenheid vormen die lekker wegkabbelt. Een schrikeffect, bijvoorbeeld een uitbarsting al was het een heel lichte, is nergens te bespeuren. Dit is zweven zoals Hawkwind en Pink Floyd het in hun beste dagen bedoelden. Het Alone-label heeft ook een leuke compilatie uit, waar naast Bëiruth een hele reeks, qua genre heel uiteenlopende, bands zich komen voorstellen. Het gros komt aan de namen te zien uit Spanje en het gaat van behoorlijke death metal (Moho), stoner (Viaje A 800, heavy psychedelica (Cuzo, debuteren met het album Amor Y Muerte En La Tercera Fase) en aan Mothers Finest schatplichtige funkmetal (The Soulbreaker Company). De kwaliteit is wisselend, maar geeft wel een staalkaartje van wat er momenteel in Spanje in het alternatieve wereldje leeft.