Twee nieuwe releases op het fantastische Paradigms-label, die zoals gewoonlijk op vijfhonderd exemplaren werden geperst en alleen verkrijgbaar zijn op de website van het label. Haast is dus geboden, en zeker voor de tweede plaat van het Italiaanse Fog In The Shell. Zes nummers staan er op ‘Private South’, gaande van er stevig inhakkende postrock, zoals in They en Transition Is Art als iets rustiger epische stukken, genre Love Is A Laenia, waarin hier en daar wat dub zit verweven. Sporadisch voegt de band wat sferisch aandoende zang toe aan zijn indrukwekkende geluidstapijten, die net door hun ingehouden karakter niet storen, maar integendeel een extra toets aan het geluid meegeven. Het resultaat klinkt uiteindelijk meer als post-metal dan als postrock, meer Cult Of Luna en Ulver dan Mogwai en Tortoise. De variatie en het uitgekiende evenwicht tussen heavy nummers en kalmer werk maken van deze Private South een topplaat. Decrepit Spectre heeft (ex-)leden van Dodheimsgard, Seth en Code in de rangen. Ijskoud zwart metaal dus, extreme avant-garde binnen het genre zelfs, alleen vinden we de zang van Kvohst, ex-Dodheimsgard, te veel getuigen van een voorliefde voor zwakke gothic. Zijn stem past eigenlijk voor geen meter bij de kille muziek die gedurende drie nummers, samen net iets meer dan een kwartier, door onze boxen kruipt. Drie nummers is uiteraard wat karig om een definitief oordeel over een band te vellen, maar met die zang, neen, dat komt niet goed. Het is het debuut van dit Franse kwartet en daar de diverse leden al heel wat bands hebben versleten, kunnen we alleen maar hopen dat tegen de volgende release Kvohst andere oorden heeft opgezocht en het resterende trio een echte schreeuwlelijk in huis heeft gehaald.