Calypso is voor Trinidad wat reggae is voor Jamaica: de ziel van het eiland. Al eeuwen zingen en improviseren de zogenaamde Shantwells over wel en wee op Trinidad op ritmes die teruggaan op de Afrikaanse slaven en melodieën die ons herinneren aan de Franse kolonisatie. Maar pas in de jaren 1940 kreeg de calypso zijn definitieve vorm, toen tijdens de tweede wereldoorlog de yankees er een militaire basis opzetten en bigband jazz en de crooners er hun intrede deden. Sindsdien heeft de calypso ons wereldhits als (Rum And Coca Cola’, ‘Shame And Scandal In The Family’ of ‘Matilda’ opgeleverd. Dirty Jim’s was de club waar de grootste calypsonians in de jaren 1950 westerse toeristen en de schaarse rijke zwarte muziekliefhebbers van Trinidad vermaakten. De hoogdagen van calypso liggen uiteraard al enkele decennia achter ons, maar voor deze plaat is een sterrenband samengesteld met de grootste overlevende namen van het genre: Calypso Rose, Lord Superior of Mighty Sparrow. Deze plaat is eigenlijk de soundtrack bij een heel warme, leuke en interessante documentaire over de calypso die is bijgesloten als dvd. We leren daaruit dat calypso niet enkel een zwoele dansmuziek is, maar ook telkens een sociaal commentaar. Wie denkt er nu nog aan dat de zinsnede “both mother and daughter working for the yankee dollar” verwijst naar het feit dat in die tijd veel vrouwen van Trinidad zich prostitueerden bij de Amerikaanse soldaten van de basis om rond te komen? Heel grappig zijn ook de misprijzende commentaren van de oude calypsonians op nieuwerwetse genres als rapso (rap met calypso) of soca. Warm en warm aanbevolen.