Twee maal duisternis op het onovertroffen Malignant Records. Twee maal een debuut. Dit helse label uit Maryland is al jaar en dag een leidend platform voor gitzwarte ambient, noise en industrial. Collapsar schiet de zon uit de hemel. In zijn onheilspellende wereld is namelijk geen plaats voor daglicht. De sombere ambient schetst een naargeestig en verlaten landschap waar hoop en vreugde niet bestaan. Drones rollen door het sissende vagevuur. In de verte aan de horizon vecht een grommende moloch een gestreden strijd. Collapsar kijkt slechts grijnzend toe, om vervolgens zijn helletocht te vervolgen. Minder erupterend dan labelgenoot Terra Sancta, meer gelaagd dan een Lustmord. Collapsar geeft geen nieuwe draai aan het stigma van de dark ambient, maar begrijpt heel goed dat een opgebouwde sfeer van levensbelang is. Angstaanjagend en geheimzinnig dus. Ondertussen bezigt Sektor 304 zich ogenschijnlijk met oude school industrial. Denk aan het vroegere werk van de Einstürzende Neubauten, S.P.K. en Clock DVA. De ritmefabriek van Sektor 304 dwingt tot overgave. Machines draaien op volle toeren, olievaten en boren marcheren mee. De nihilistische zang mag niet ontbreken en de agressie stemt tot bezinning. Het mag klinken als een duplicaat van de oude meesters, maar tracks als The Beast en Final Transmission dwingen tot respect. Angstpop en noise vermengen zich met de industrial en voegen heden en verleden fantastisch samen. De ziel voelt inderdaad aan als gereinigd; missie geslaagd. Met Malignant als eigengereide gids in het nihilisme van het geluid, mag de winter nog heel lang duren.