Wie zichzelf het volledige oeuvre van KK Null wil eigen maken, heeft niet alleen een uitstekende boekhouder nodig, maar dient ook over een sterke maag te beschikken. De Japanse hogepriester maakte naam met zijn cultgroep Zeni Geva (metal voor mensen met een doctoraat in de wiskunde) en het dark-industrial project Absolut Null Punkt, maar wist de laatste jaren vooral solo in de kijker te lopen. Zijn nieuwste plaat ‘Mondo Paradoxa, een samenwerking met John Wiesse, is het resultaat van twee jaar intensief mailverkeer tussen deze twee noise-iconen. Wie dacht/hoopt een zondvloed aan digitale noise over zich heen te krijgen, wordt op zijn wenken bediend. Toch vinden we Mondo Paradoxa minder extreem, veeleer beheerst, dan KK Nulls vroegere plaatwerk. Vaak dachten we naar nieuw werk van Pan Sonic te luisteren, wat op zich geen slechte referentie is. Het is vooral opvallend dat een samenwerking die twee jaar duurt, kan leiden tot een degelijke en coherente plaat. Mondo Paradoxa is de clash der titanen: op het einde van de rit blijft alleen een smeulend slagveld over.