Het Haagse Bunker Records is in 1992 uit noodzaak geboren. Geen label wilde zich wagen aan het eigenwijze geluid van het legendarische Unit Moebius, dus moest Guy Tavares het zelf maar doen en wist met de financiën van lsd-verkoop, Bunker 001 en Bunker 002 uit te brengen. De rest is geschiedenis en heeft het excentrieke Bunker voorgoed zijn stempel op de acid en electro gedrukt. De door machines gedreven paranoia mag als rode draad in de discografie worden gezien, en daar past debuterend Rotterdammer Ian Martin geheel tussen. Geen benauwende electro of overstuurde acid, maar sombere soundscapes en repeterende synths met techno-invloeden maken Shadow Walker tot een fantastisch debuut. Er is veel te ontdekken op dit zes tracks tellende mini-album. Melancholische ambient, kale techno à la Omar S en synthloops die in de verte aan Monoton (jaren 1980 heilige graal die menigeen over het hoofd heeft gezien) doet denken. Een veelbelovend begin dus, en in het kielzog verscheen kort daarna Defused Nights op Strange Life. Waar de spanning op Shadow Walker vooral in de ritmestructuren te horen was, legt zijn opvolger de nadruk op melancholische ambient. Mooi en verstild, maar mist net de afwisseling en opbouw om echt te schitteren. Neemt niet weg dat Ian Martin aan een mooie start is begonnen, en een welkome aanwinst is in het vernauwde elektronicawereldje van de lage landen.