De naam Thavius Beck zal bij niet veel mensen een belletje doen rinkelen. Toch is hij al meer dan tien jaar actief in de hiphopwereld onder zijn eigen naam of onder het pseudoniem Adlib. Daarnaast deed hij veel productiewerk voor onder andere Saul Williams. Dialogue is zijn derde plaat als Thavius Beck, maar doordat ze opgepikt werd door Big Dada waarschijnlijk de eerste die in Europa in bredere kringen zal worden gehoord. En het is meteen ook zijn meest avontuurlijke release. Op zijn vorige albums Thru en Decomposition (ook op Mush Records) deed Beck een beroep op gaststemmen (onder meer Subtitle), maar op Dialogue neemt hij alle vocalen voor zijn rekening. En zijn diepe, donkere stem en natuurlijk flow maken toch wel indruk.We horen bijzonder sterke hiphoptracks met invloeden uit dubstep en elektronica. Hier en daar waart zelfs de geest van Richard D. James door dit album en worden we eraan herinnerd waarom we Lil Wayne aanvankelijk zo goed vonden. Kale, dreigende, maar desondanks funky tracks begeleiden de sociale commentaar van Beck; die geen hoge pet op heeft van de Amerikaanse samenleving in het algemeen en de hiphopcultuur in het bijzonder, zoals mag blijken op tracks als Money. Beck is meteen ook de anti- Kanye West. Hij overleeft door cursussen te geven in Ableton Live en deze plaat werd gemaakt in zijn homestudio met zijn spelende kinderen erbij. Een rauwe, eerlijke hiphopplaat is het resultaat.