Ooit waren we jong. In die tijd voelden we onszelf beladen met alle ellende van de wereld. We lazen boeken waarvan we niet vrolijk werden en luisterden naar muziek die onze luidsprekers zou laten verwelken als het bloemen waren geweest. Intussen zijn we ouder geworden en hoewel we nog steeds melancholische trekjes hebben en ook cultureel nog steeds de zwaarmoedigheid alleen maar toejuichen, durven we nu af en toe ook wat vrolijkere dingen te draaien. A Weather zou perfect bij onze algemene gemoedstoestand als puber gepast hebben. Traag en sleperig als Spain, al is het nu ook weer niet zo traag. Jammer genoeg is ‘Everday Balloons’ in vergelijking met debuutalbum ‘Cove’ ook dodelijk saai. Waar we op de vorige plaat nog enige nummers konden vinden die ons wat deden wegdromen, merken we bij ‘Everyday Balloons’ dat onze aandacht voortdurend verslapt, tot we onszelf plots in een andere kamer bevinden en ons afvragen wat we nu weer precies aan het doen waren. In de verte horen we de muziek op zijn eentje onze kamer grijs schilderen. Elke spanningsboog ontbreekt en er zijn nauwelijks weerhaakjes. ‘Cove’ beloofde wel wat voor de toekomst, maar die verwachtingen worden jammer genoeg niet ingelost. Of misschien zijn we gewoon te oud geworden.