Of er zoiets als een glazen plafond voor vrouwelijke muzikanten is, weten we niet. Toch acht Monika Enterprise het noodzakelijk om zich met buitengewone energie in te zetten voor muzikantes. Het label bracht eerder al het album ‘4 Women No Cry’ uit, waar zoals de naam het al zegt, vier dames aan linkerzijde van het muzikale spectrum hun kunsten mochten vertonen. ‘City Splits’ is een nieuwe reeks waar twee dames uit één stad een album vormen. In dit geval is de stad Berlijn en de dames Golden Diskó Ship en Jasmina Maschina. Achter de naam Golden Diskó Ship gaat Theresa Stroetges schuil. Soms doen haar nummers aan die van John Frusciante denken. De akoestische gitaar speelt een belangrijke rol in haar muziek. Die wordt met verschillende lagen vermengd op de computer en ook haar mooi lichte stem verbouwt Stroetges flink op haar laptop. Haar muziek wordt er mooi breekbaar van. Jasmina Maschina tapt uit eenzelfde vaatje. Ze bewerkt minder, maar maakt ook gebruik van akoestische gitaar en een bijna fluisterende stem. Dit vult ze aan met klankgolven die de muziek wat extra spanning en soms een duw in de goede richting geven. Als de muziek van de dames model staat voor Berlijn dan zou het om een breekbare stad gaan met een donker randje waar de emotie vlak onder de oppervlakte ligt. Dat komt niet helemaal overeen met het gangbare beeld, maar muziek is dan ook vaker een reactie op dan een imitatie van de omgeving.