Het anarchistische trio Zoo uit Indonesië houdt van chaos. En dat is goed te horen op dit debuut, dat in drie delen uiteen valt. Het zijn eigenlijk drie losse eps vol superkorte songs die tot één denderend geheel werden samengevoegd. De drie hoofdstukken laten ook een duidelijke evolutie horen. Trilogi Peradaban (Civilization Trilogy) vat fel aan met heavy protopunk zoals Ruins die gewoonlijk op ons afvuurt. Verder bizarre sjamanistische zang waar we natuurlijk niets van begrijpen en die los staat van het geheel; en over de nummers heen denderen drums, bas en djembe. Geen gitaren te bespeuren dus, nergens. Wel leuken de drie hun sound regelmatig op met wat als synths klinken, al staat dat nergens vermeld; dus het kunnen net zo goed effecten zijn. Soms vertrekt Zoo vanuit jazz, zoals in Berkibarlah Benderaku, maar al snel gaat het nummer over in dissonante mathrock, wat ons bij momenten ook aan Boredoms doet denken. Melt-Banana wordt in de perstekst ook vermeld, al zal dat eerder aan hun fanatieke houding en experimenteerdrang liggen dan aan de songs zelf. Het laatste hoofdstuk, Palaeolithikum, is van een heel andere orde, namelijk minimalistische neofolk, alsof het trio dient af te kicken van het ruwe geluid.