De release van Once Again, Again werd een paar keer uitgesteld, maar sinds begin deze maand ligt de compilatie eindelijk in de winkelrekken. Terwijl zijn broer Richie Hawtin (Plastikman) al jaren geldt als een van de belangrijkste technoproducers versus muzikale pionier versus muzikaal profeet maakte Matthew Hawtin in het begin van de jaren 1990 naam als ambientdeejay en ontwerper van tentoonstellingen. Once Again, Again is niets meer, niets minder dan een eerbetoon aan de vroege ambientscene die rond 1990 met The Orb en Biosphere (twee groepen die hier uitblinken door afwezigheid) heel even heel groot was. Hawtin maakte uit zijn collectie vinylplaten een degelijke selectie die hij met veel precieze stroomlijnt tot één langgerekte kosmische trip (de cdversie duurt zevenenvijftig minuten, de downloadversie klokt af op drie uur). Hawtin weet niet alleen een goed evenwicht te vinden tussen bekende namen – Sun Electric, The Irresistible Force en Link – en een trits onbekende namen, hij zorgt vooral voor een heel gevarieerde en onvoorspelbare set. Once Again, Again is pure nostalgie naar een verleden waar we graag aan herinnerd worden. Een plaat voor het slapengaan. Pure klasse.