Ben ik een late bekeerling of is het puur de verdienste van Frederik Ness Sevendal, de man achter FNS dat ik alsnog gevallen – van mijn voetstuk – ben voor een plaat die het etiket Dark Ambient/Drone/Metal draagt? Ik ben een ongelovige, hecht geen geloof aan de meningen op blogs en internfora. Ik vertrouw op mijn intuïtie en op mijn beide oren. Sevendal, een gitarist die een vaste stek heeft in Oslo is op zijn best als hij zijn bezwerende gitaarspel de vrije teugels geeft en ze zacht laat wegglijden in een bad van schrale elektronica en acid folk. Wat me voor Sevendal inneemt, is dat hij perfect weet te doseren en op ‘FNS’ constant dezelfde lijn weet aan te houden. Ook Richard A Ingram levert met Consolamentum een erg mooi album af. Op zijn website refereert Ingram ondermeer naar Jasper TX, Machinefabriek en Xela. Het is ook in die regionen dat je Brit het best kan plaatsen. Naast het trage tempo en de ragfijne, organische klank van Consolamentum is het vooral de integere inpak van Ingram die zijn plaat zo uitzonderlijk maakt. Alps, de groep met leden van Trolls, Tarentel en Tussle, blijft op hun vierde plaat trouw aan hun gekende post-rockgeluid. Vernieuwend is Le Voyage niet, daarvoor is hun geluid te klassiek; toch vinden we Alps een groep die meer aandacht verdient dan hij momenteel krijgt.