Krijgt de Canadese band Frog Eyes in Europa de aandacht die het verdient? Als je het aan ons vraagt: in de verste verte niet. Het project van Carey Mercer laat al sinds 2002 platen los op de wereld, maar voorlopig krijgen ze in Europa geen voet aan de grond. Langs de ene kant begrijpelijk, want de falsetto van Mercer staat nu eenmaal niet garant voor hapklare songs. Zeker niet als hij met zijn eigenzinnige rocksong de vijf minutengrens overschrijdt. Wij krijgen er in elk geval mensen mee weggejaagd. Anderzijds wijken de mini-opera’s van Frog Eyes nu ook weer niet zo veel af van die van populairdere bands als Wolf Parade, Sunset Rubdown en misschien ook wel een beetje Modest Mouse. Het is niet toevallig dat Spencer Krug – vocalist bij eerstgenoemde bands – mee aan de basis stond van dit project. Wie nog altijd niet weet wat hij kan verwachten: theatrale, emotioneel geladen rock die alle kanten uitstuitert, met een stem die nauwelijks toon kan houden. Een nachtmerrie voor liefhebbers van radiovriendelijke pop en rock, maar wij zijn er dol op. Toch is ‘Paul’s Tomb: A Triumph’ gepolijster dan zijn voorgangers. Mercer lijkt zich iets meer in te houden en ook de muziek blijft binnen iets meer toelaatbare grenzen voor de gemiddelde luisteraar. In de VS krijgt hij daardoor in elk geval al iets meer aandacht dan normaal. Helaas wordt de muziek daardoor ook net iets oppervlakkiger, al blijft Mercer voorlopig wel een hoog niveau halen. Alleen hopen we stiekem dat deze evolutie zich niet al te veel doorzet en dat hij op een volgend album weer als vanouds krijst, zucht en gromt.