Een kwartier instrumentale mathrock is wat het uit Nantes afkomstige Room 204 op zijn derde album heeft gezet. Het duo, bestaande uit Aymeric Chaslerie en Pierre-Antoine Walls (ook drummer bij Paper Tiger), stond vier jaar op non-actief, maar had duidelijk geen zin in een uitgebreide plaat. Ze hebben dan maar een overtuigende ep in elkaar gebokst. Echt gelukt is dat niet. De songs zitten wel goed in elkaar, maar als een band zich op het pad van Don Caballero en Oxes wil begeven, dienen ze toch wel wat meer brokken in de pap te gooien. Deze ep is eerder een aanzet, en al probeert de band te evolueren, echt lukken doet het niet. Een letterlijk tussendoortje. Rustiger van aard is het derde album van Leo (88 Man). Americana in de stijl van Giant Sand en Lambchop in zijn meest gepolijste vorm is. Tien nummers verstilde schoonheid, akoestisch van aard, lieflijk, aards en toch niet depressief. Een beetje als het latere werk van Bill Callahans Smog, waarop de Weltschmerz ook eerder naar de achtergrond is verdrongen ten faveure van iets opgewekter liedjes. Leo deed het op eerdere platen helemaal alleen, maar ondertussen is gitarist Duby Rudy zijn trouwe kompaan. Stilaan verruimt Leo het geluid verder, op dit album ook met een drummer (Peter Marolleau van Fordamage) en een additionele zangeres (Chiara Locardi van LEnfance Rouge). Zo evolueert Leo (88 Man) van lo-fi slaapkamerfolk tot volwaardige Americana, gepuurd uit Franse bodem. Onderdoen voor zijn idolen hoeft Leo niet, want de tien liedjes op dit album zijn echt wel goed.