Het kan verkeren. In het gezegende jaar 2002 was er een bescheiden hype rond de Noorse muziekscene. Het label Smalltown Supersound was heel even hot en Kim Hiorthøy haalde schokschouderend hij was en is teveel realist om niet alles in het juiste perspectief te plaatsen de reguliere pers en dagbladen. Ook Jaga Jazzist stond rond die periode volop in de schijnwerpers. De groep rond Lars Horntveth en Martin Horntveth werd bedolven onder de superlatieven. (Sleazenation schreef letterlijk: de kruising tussen Charles Mingus en Aphex Twin.) Acht jaar later verschijnt hun nieuwste worp One-Arm Bandit haast in alle stilte. Hypecats zijn te druk bezig met het speuren naar de nieuwste sensaties om de band nog naar waarde te kunnen schatten. Gewikt en gewogen vinden we One-Arm Bandit een degelijke plaat die echter geen of weinig risicos durft nemen. Klinkt het titelnummer nog als een lang vergeten broeierige Italiaanse fabel, dan zijn 220 V/Spektral en Toccata eerder vlak en missen ze de bezieling het spelplezier is nog aanwezig, dat hoor je die hun vroegere A Livingroom Hush zo uniek maakte. One-Arm Bandit bewijst het talent van de groep, maar is toch vooral voor de fans een aanrader.