De cd begint met samples uit misdaadfilms en tonen van een sax. Er komen meer blazers bij, een aantal solerend tegen een achtergrond van uitgerekte tonen, drumsstokjes beginnen lichtjes over de trommels en bekkens te dansen, de toetsenist en de gitarist mengen zich in het spel. De atmosferische klanken worden langzaam overspoeld door heftige, de drummer gaat over naar een strak gedrumd ritme en frontman Rypdal gaat over tot loeiende jazzrock. Crime Scene’ is dan zon elf-en-een-halve minuut op dreef en heeft een dwarsdoorsnede laten horen van wat deze live-registratie te bieden heeft. Composities zoals we die van Rypdal kennen: afwisselend de atmosferische, waaierende klanklandschappen waarmee hij heeft bijgedragen aan het typerende ‘ECM-geluid’, en vooral de rock die hij vanuit zijn achtergrond meenam naar de jazz en gecomponeerde muziek. Bij deze concertregistratie uit 2009 van het Noorse Nattjazz Festival komt daar ook een bijna filmische orkestratie van de Bergen Big Band bij. Het loopt op Crime Scene steeds naadloos in elkaar over. Hier zijn vaklui aan het werk, met sterrollen voor gitarist Rypdal en trompettist Palle Mikkelborg. Maar toch: de cd is beslist aangenaam om te horen, maar verrassend is het nauwelijks. En dan de samples die gedurende het concert te horen zijn: ze raken maar niet verweven in de muziek. De vijf-en-een-halve minuut durende collage van samples uit onder andere The Godfather en Taxi Driver, alleen af en toe begeleid door drummer Paolo Vinaccia, is een dermate breuk dat het wel een pauze voor de rest van de groep lijkt. Het gebruik van samples is niet allen veel beter gedaan door collega’s als Courtney Pine en Nils Petter Molvaer, maar ook al veel eerder. Het is zeker geen geslaagde poging om het degelijke maar weinig verrassende Crime Scene een eigentijds sausje te geven.