Cut the crap, hier is Male Bonding. De nieuwe Britse revelatie vuurt in een klein half uur dertien noisepopgranaten af. Niet zonder resultaat, want Nothin Hurts is een debuut om u tegen te zeggen. Het vermaarde Sub Pop label, dat van Seattle de bedevaartsplaats van de grunge maakte, trekt resoluut de kaart van een nieuwe generatie rockbands met een hoog fuck you-gehalte. De drie Londenaars van Male Bonding hebben als motto als het goed klinkt, waarom spelen we het dan niet wat sneller? en dat werpt zijn vruchten af. Noisy punksongs als All Things This Way en Crooked Scene gaan hand in hand met melodieuzere punkpop, zoals het lentefrisse Nothing Remains. Op een zeldzaam moment nemen de heren zelfs wat gas terug, zoals in het midtempo tussendoortje Franklin. Door de band op de punkrockhoop te gooien, maken we er ons ook wat makkelijk van af. De op het eerste gezicht simpele sound van Male Bonding verbergt naast de typische Engelse seventies punk ook heel wat invloeden van gitaarrockbands als Sebadoh en Superchunk. Doe daar enkele druppeltjes grunge bij en een flinke scheut powerpop in de geest van Magnapop en je hebt het vurige geluid van Male Bonding. Dat mag af en toe gerust nog wat geraffineerder klinken, maar daar zullen band en producer lak aan hebben. De schuurpapieren sound heeft beslist iets spontaans, maar over een paar jaar is het verrassingseffect van een debuut doorgaans al lang verdwenen. Benieuwd wat deze sympathieke Londenaars dan nog in petto hebben