Met enig ontzag pakken wij deze levering uit: twee prachtig vormgegeven dubbelelpees in uitvouwbare hoezen bevatten een carrièreoverzicht van twintig jaar Sudden Infant. Het Zwitserse kunstproject rond Joke Lanz wandelde de muziekwereld binnen via een singletje op het legendarische label Schimpfluch, dat samen met stuk gebroken glas verpakt was. Glas artistiek verbrijzelen is een element dat wel vaker terugkeert bij Sudden Infant, en het verbaast ons daarom niet dat het tekstvel voor deze release bij elkaar gepend werd door geestesgenoot G.X. Jupitter-Larsen (The Haters). Maar het spectrum van Lanz is veel breder dan vernietigingsgeluiden. Negenenveertig zeldzame en onuitgegeven tracks bundelen lichaamskunst met contactmicrofoons, stemexperimenten, tapemanipulaties, musique concrète, mishandelde elektronica, noiseloops en explosieve uitbarstingen. Net als bijvoorbeeld Rudolf Eb.er (Runzelstirn & Gurgelstock), waarmee Lanz soms samenwerkt, of the Haters, onderscheidt Sudden Infant zich in deze ernstige scene door het gebruik van humor (met titels als Industrial Music Makes Me Sick of Invocation Of The Haemorrhoids). Toch valt op deze essentiële set ook een melancholische schaduw: de titel verwijst naar de zelfmoord van Lanz’ vader, een fataal schot waar hij getuige van was.