Wie het nog niet wist: het is Kate Bush-jaar. Na Ellie Goulding, Florence And The Machine en Marina And The Diamonds mogen we nu ook Alina Orlova verwelkomen in het groepje dames dat met hun stemgeluid flink goochelt in de hogere regionen. Orlova kan het succes van de andere drie jongedames wel vergeten. De Litouwse zingt ten eerste in haar moedertaal, daarnaast is haar muziek uiterst kaal. Geen drums of computers, bij voorkeur wordt haar indrukwekkende stem ondersteund door een piano, harp of wat strijkers. Bij voorkeur in downtempo. Dat maakt van ‘Laukinis Suo Dingo’ een fijne luisterplaat voor de zondagochtend. Punt. Want verder komt Orlova niet. Geen meezingers of hitjes die zich vastzetten in je hoofd. Geen esthetische toppen of memorabele momenten. Leuk, maar niet veel meer dan dat.