Muziek waarbij je in slaap valt, is niet wat we noemen een compliment. Daarvoor reserveren we genadeloos pejoratieve connotaties zoals saai, irrelevant en euh… slaapverwekkend. Tenzij het precies de bedoeling is natuurlijk; dan zijn we weer wél geïnteresseerd. Een van de origineelste berichten die we vorig jaar opvingen uit het Vlaamse concertcircuit was het initiatief in Leuven om mensen doelbewust te laten inslapen tijdens een concert. Inbegrepen in de prijs van het toegangskaartje was een bed en een ontbijt. Een klein label met een meer dan toepasselijke naam, Slaapwel Records, bleek hier achter te zitten. Dit kleinschalige evenement was zo markant dat het zelfs werd opgepikt door de reguliere pers. Terecht want het concept leek tegelijkertijd zo simpel en voor de hand liggend dat het bijzonder werd. Dat het meer dan een mediageile stunt of een grap was, bewijst Slaapwel met haar kleine, tot in de puntjes verzorgde releases van onder meer Peter Broderick, Greg Haines en Machinefabriek + Soccer Committee. Nieuwste in de rij is Ruis van Sonmi451, het project van Bernard Zwijzen dat eerder al te horen was op diverse releases op U-Cover en Mind The Gap 67. Ruis is ditmaal van een totaal andere orde want het dient namelijk een ander doel: indutten, weet u wel. 32 minuten lang (alhoewel) horen we minimalistische, repetitieve elektronica waarbij zachte pianotoetsen en snaarinstrumenten wel degelijk waarmaken wat ze beloven. De enige positie om het album echt naar waarde te kunnen schatten, is echter horizontaal. Anders werkt het niet en erger horen we middelmatige ambient met een acuut gebrek aan afwisseling, diepgang en verhalend vermogen. De cd voorbeluisteren op je computer is in dit geval dus geen goed idee. Ruis doorgronden, kan alleen maar proefondervindelijk.